همه ما احتمالا داستان سیندرلا را شنیده یا دیده ایم؛ یک دختر تنها با داشتن سختی های زیاد در کنار نامادری زندگی میکرد و روزی شاهزاده با اسب سفید به دنبالش آمد و او را به قصر آرزو هایش برد. آیا در مورد سندروم سیندرلا هم شنیدهاید؟
سندروم سیندرلا از همین داستان منشأ گرفته و به یک واقعیت تبدیل شده است.
در این سری از مجله ” دل کلینیک ” قصد داریم از سندروم سیندرلا و راه کارهای آن برای شما بگوییم.
سندروم سیندرلا چیست؟
سندروم سیندرلا یک سندروم روانشناختی است که در زنان به وجود می آید. این اختلال بیان میکند زنان به طور ناخودآگاه به یک شخصیت غالب (ترجیحاً مرد) وابسته میشوند.
به طور سنتی از زنان انتظار نمیرود که با ترس مقابله کرده و از آن فراتر روند. آنها تشویق شده اند که از آنچه آنها را میترساند، اجتناب کنند. از همان دوران کودکی به آنها آموختند که فقط کارهایی را انجام دهند که به آنها احساس راحتی و امنیت میدهد. در حقیقت زنان اصلاً برای آزادی تربیت نشده اند، بلکه برای وابستگی آموزش دیدهاند. اما در واقعیت تا حدی، نیازهای وابستگی برای مردان و همچنین زنان کاملاً طبیعی است. اما آنچه که مشهود است زنان از کودکی برای وابستگی و وابسته بودن آموزش دیدهاند.
ما از همان کودکی طوری تربیت شدهایم که همه چیز درست خواهد شد. سرانجام با رسیدن یک شریک زندگی کامل، جایگاه خود را در جهان پیدا خواهیم کرد. (گرچه قطعا پیدا کردن یا ملاقات با همسر آینده خود مشکلی ندارد) مشکل زمانی پیش میآید که شما باور کنید این نتیجه نهایی است و بدون آن زندگی کامل نیست. هنگامی که مردی به مقام مقدس شما تبدیل میشود و احساس میکنید چیزی بدون او از دست رفته است، خود را ناامید کرده و همزمان قدرت شخصی خود را از دست میدهید.
علائم سندروم سیندرلا
بیشتر روانشناسان بر این باورند، زنانی که از این مشکل رنج میبرند معمولاً مشکلات عاطفی عمیقی مانند عزت نفس پایین و مشکلات وابستگی دارند. برخی از زنانی که از سندروم سیندرلا رنج میبرند نمیتوانند مردان را در زندگی خود به روشی سالم بپذیرند. آنها به جای دیدن مردان به عنوان فردی عادی، معمولاً آنها را بت میکنند. این نوع بت پرستی غالباً منجر به انتظاراتی میشود که غیرواقعی و تحقق آنها غیرممکن است. زنی با این انتظارات غیر واقعی ممکن است از نظر روحی صدمه ببیند. همچنین برای زنانی که از سندروم نوع سیندرلا رنج میبرند، وابستگی و اعتماد به نفس پایین را هم میتوان علت اصلی این مشکل دانست. همچنین اکثر روانشناسان بر این باورند که در بسیاری از موارد، مسائل مربوط به وابستگی ممکن است ناشی از محدودیت های والدین باشد.
راه های پیشگیری از سندروم سیندرلا
در ابتدا باید بدانید که آیا واقعا این سندورم در شما وجود دارد یا خیر؟
به این سوالات صادقانه جواب دهید.
- آیا شما همیشه درباره آینده خیال پردازی میکنید؟
- آیا میگویید: ” همه چیز درست میشود وقتی من با آقای x ملاقات کنم.
- آیا احساس میکنید چیزی از زندگی شما گم شده است؟
- فکر میکنید داشتن شریک زندگی باعث جذابیت و موفقیت بیشتر شما میشود؟
اگر پاسخ شما به دو یا بیشتر از دو سوال مثبت بود، ممکن است شما از سندروم سیندرلا رنج ببرید. اما ناامید نشوید؛ روش هایی برای تغییر این روند وجود دارد تا بتوانید این اختلال را از ذهن خود کنار بگذارید
اگر والدین فردی هستید که این اختلال را دارد و این مطلب را مطالعه میکنید باید به دخترتان بیاموزید که استقلال داشته باشد، کاراهای روزانه اش را آزادانه انجام دهد و به راحتی برای زندگی خود تصمیم بگیرد. تفکرات جنسیتی را دور بریزید و صرفا به دلیل اینکه فرزند شما دختر است او را از هیچ چیزی محدود نکنید و وابستگی زیاد را برای او به وجود نیاورید.
اما اگر خود شما فردی هستید که این اختلال را دارید باید این نکات را در جهت بهبود، انجام دهید.
-
چندین بار تکرار کنید ، ‘من عالی هستم. من کامل هستم من خودم را دوست دارم’.
میتوانید این کار را با نگه داشتن آیینه در روبه روی خود انجام دهید و در آخر منظورتان را با یک لبخند به پایان برسانید.
-
هر روز که از خواب بیدار می شوید، لحظه ای را برای فکر کردن بنشینید.
همه چیزهایی را که میخواهید به انجام برسانید در ذهن خود مشاهده کنید و یک موفقیت شگفت انگیز را برای خود تجسم کنید.
-
از منطقه راحتی خود خارج شوید. کاری متفاوت، هرچند کوچک انجام دهید.
مسیر دیگری را برای رفتن به محل کارتان طی کنید یا یه کار جدید انجام دهید؛ برای مثال سلام کردن به یک غریبه. این تغییرات کوچک اعتماد به نفس شما را تقویت میکند و به شما کمک میکند از شگفتی های زندگی لذت ببرید.
-
خیال پردازی کنید.
زندگی خود را در قالب یک فیلم ببینید و خود را ستاره لحظه ای فیلم که با قدرت وارد میشود تصور کنید.
جمع بندی
در واقع برای داشتن یک زندگی بدون مشکل باید تعاملات جامعه جلو برویم. پس در ابتدا باید هم خودمان را از داشتن یک سری تفکرات و رفتارهای محدود کننده دور کنیم و هم فرزندانمان را برای یک زندگی بدون وابستگی و مسئولیت پذیر بودن آماده کنیم.